en dan ligt-ie in boekenwinkels in Nederland en Vlaanderen! En ja, ik ben misschien een ietsiepietsie bevooroordeeld, maar het is écht een fijn, mooi én interessant boek geworden! Oh, en je kan ‘m nu al reserveren mét korting, dankzij Hoogsensitiefopvoeden.be: “Vanaf vandaag tot en met 8 februari geniet je 10% korting en gratis verzending […]
Lees meer "Nog een weekje…"Eerste wet der wasgoed: Textiel dat net gewassen en/of gestreken is, zal op een onbewaakt moment steeds (opnieuw) vuil worden. De tijdspanne tussen het wassen/strijken en de bevuiling bedraagt tussen de 3 minuten (in het geval van minderjarigen) en 7 minuten (in het geval van mannelijke volwassenen). Meest vatbaar voor deze wet zijn: feestkledij, zeker […]
Lees meer "Codex huishoudicus. Over de wetmatigheden des wasgoeds"Dag Lief Lijf We kennen mekaar al lang. 36 Jaar om precies te zijn. En een paar maanden. Maar ’t is de eerste keer dat ik je een brief schrijf. ‘k Ben niet zo’n briefschrijver, maar dat is eigenlijk geen excuus. Ik heb je leren kennen als iets vanzelfsprekends. Je bent er immers altijd al […]
Lees meer "Vervellen"Ik begin oud te worden. Versleten. Mijn lijf 36, mijn hoofd gelukkig nog steeds 20. Of is het omgekeerd? Versleten. Klink zwaar. Maar toch. Rechtstaan na een kwartier kleermakerszit op de grond. Niet simpel. Niet meer zo vlot. 35 voorbij? Probeer het dan maar eens! Of opstaan na een zware nacht. Die al bij al […]
Lees meer "Zachtjes"Stilaan kruipt de kou binnen. Langs de spleet onder de voordeur. Door het open slaapkamerraam. Ik voel de mist de kamer in sluipen. Langs m’n voeten. Kil. Vochtig. Onaangenaam. Ruikt wel lekker, nochtans. Er liggen vanaf vandaag twee donsdekens op bed. Enfin. Eentje ligt er volledig op. Wij eronder. Het tweede is er een extra […]
Lees meer "Herfst"’t Was een leeg blad. De toekomst. Te gebruiken hoe je wilde. Ik dacht dat alles kon. Zeemeermin. Toen ik echt klein was. Of een elf. Hoewel. Voor dat laatste moest je dood gaan. Wist ik. Dus toch maar niet. Misschien dan maar Zwarte Piet. Kon ook. Er waren toch meisjespieten. Vooral het snoep testen, […]
Lees meer "Alles kan (nog steeds)"Potverdekke. Het is écht moeilijk. Dat loslaten. Gewoon een koffietje drinken, op een terrasje in de zon. Zoals vroeger. Ogen dicht. Zonnebril in mijn haar. Op de rand van het tafeltje een spannend boek, opengeslagen en omgedraaid. Dat terrasje en dat koffietje zijn er nog. Aan het boek kom ik enkel nog toe in de […]
Lees meer "Mommy’s little helper"Ik weet het. Ik ben niet de enige. Die denkt dat ze kan schrijven. Ergens een blogpost opent en verbale oprispingen het net op stuurt. De wereld in. Erop loslaat. Er zijn er honderden. Bloggers, vloggers. Duizenden. Meer zelfs. Tienduizenden. En toch. Ik denk dat ik anders ben. Beter? In ieder geval ánders. Zeker mezelf. […]
Lees meer "Yay, moed!"Een natte neus in mijn nek. Een traan in m’n mond. Onverwacht gebruikt worden als springkussen. Alle broodkorsten mogen opeten. En de vieze stukjes vlees/aardappel/kaas/… . Een gigantische portie fruitpap mogen delen. Alles móéten delen. Zelfs het wc-hokje. Later waarschijnlijk mijn kleren. Zover zijn we nog niet. Het verschil tussen mijn kleren en die van […]
Lees meer "Privilege II"Het overvalt me soms. Melancholie. Het besef van tijdelijkheid. Vergankelijkheid. En de verpletterende verantwoordelijk om iets van je, mijn, leven te maken. Om er alles uit te halen. Niks te missen. Niet af te wachten, maar te dóén. En niet straks, morgen of volgend jaar. Maar nú. Het snoert m’n keel dicht. Doet me naar […]
Lees meer "Wee-moet"